| Ana Sayfa | Hatırladıklarım | Fener | Pınar | Turizm | Medya | Linkler | Arşiv | Bize Ulaşın |

G Ö N Ü L   P I N A R I

YOKLUĞUMUN RESMİ

attığım her adım benden uzakta
bastığım her yerde  yokmuşum meğer
çırpınırken "BEN" denilen tuzakta
"BEN" bana saplanan okmuşum meğer

aklım kumsal iken, ben toz paresi
çıktıkça yükseğe, alçalır oldum
düşündüm derdimin nedir çaresi
susarak konuşmak, sonunda buldum...

esrarlı vuslata bir adım kala
hasretin vecdiyle ben kement attım
deryada boğulmak, ne güzel bela
battıkça kurtuldum, çıktıkça battım

görünmez cevheri buldum diyerek
körlüğü kör ettim deli bir taşla
bilmeyi bilmeden, bildim diyerek
boşluğu doldurdum, dolu bir boşla

nasılların sebebini sorarken
sualimi cevapladım "NİÇİN" de
çokluğumda yokluğumu ararken
yalnız kaldım yığınların içinde

satır satır böldü beni heceler
her kırkımı kırka yardım savuştum
boşluğumu kucakladı geceler
sessizlikte gürültüyle boğuştum

"var"da "yok"u haykırırken her seda
aklım ki aklımı başımdan aldı
O'na gidiyorum bana elveda
sonsuz olan sona bir nefes kaldı
 

Uğur Işılak

| Ana Sayfa | Hatırladıklarım | Fener | Pınar | Turizm | Medya | Linkler | Arşiv | Bize Ulaşın |